Thursday, October 18, 2007

Sakapeung--

Sakapeung,
Mangsa asa ku lila, ngarayap satapak-satapak. Kitu pisan nu karasa ku kuring ayeuna. Asa ku seuseut-seuseut teuing ieu waktu lumampah. Wanci geus jam 9 peuting ceuk waktu didieu, Malabo-Equatorial Guinea, Aprika. Masih, masih di alam dunya, masih dibumi nu ieu. Bumi damelan Gusti nu maha suci. Beurang geus amitan sababaraha jam katukang, nyesakeun poek nu nyerelek. Simpe, sakumaha poe-poe nu geus kaliwatan. Kuring dipepende ku simpe. Ngateurkeun ka alam implengan, mapag alam pangimpian...sakeudeung deui.

Sakapeung,
Waktu karasa sakolebat, marengan renghap-renghap anu ngudag. Ngudag-ngudag kahirupan. Detik jadi menit, menit jadi jam, jam jadi poe, poe antukna jadi minggu, bulan tur taun. Ehmm....tetela, geus panjang lalampahan teh. Tapi naha bet asa ngan sakolebatan. Nyata bener ceuk kolot, hirup teh ngan sakotret kayu api. Bener oge lamun ditingali ka dinya mah, lamun urang ngan dudunya jeung dudunya we. Estu bakal ti teuleum katungkul ku kendahan dunya, nepika poho kana lalampahan. Poho ka temah wadi, poho yen urang teh ngan saukur nyimpang di alam dunya. Moal karasa umur anu geus puluhan taun teh asa ngan sakocepat.

Minggu ka dua,
Enya, ieu minggu ka dua kuring di satengahing lalampahan ngambah kahirupan, neang pakasaban. Tug nepi ka didieu, nepi ka anu ngarana benua Aprika. Ieu balikan ka opat kuring ka dieu, nya...ceuk kuring ge, teu karasa. Dalapan bulan ti mimiti kuring di tugaskeun kadieu.

Tilu minggu deui,
Cag ah, dalah di kumaha oge. Sono ka lemah cai tanah pasundan. Keukeuh, tilu minggu deui kuring seja mulang...tilu minggu deui..

Titip heula pangharepan,
Seja titip pangharepan, lantaran kuring rek miang. Miang heula ka alam impian, sugan bisa patepung jeung nu jadi pusering ati, pupujaning ati, nu jadi paniisan pikir. Ngahudang sumanget...

Puseuring ati, tungguan kuring rek nemonan salira...

"ti kaanggangan"

No comments: